Að taka hrósi

Jæja núna er praktíkin á spítalanum fyrir minni húsdýr lokið. Þetta er búið að vera ekkert smá gaman en ógeðslega erfitt.
En í gær þá fékk ég rosa hrós frá kennaranum sem var með okkur síðustu vikuna. Hún sagði að ég hafi staðið upp úr í hópnum mínum. Var alltaf undibúin og tilbúin að takast á við hlutina. Ekki amarlegt það.
En af hverju þarf ég alltaf að verða eins og auli þegar fólk er að hrósa mér? Roðna, stama og fer alltaf að snúa út úr. Verð að æfa mig betur í þessu.