miðvikudagur, september 29, 2004

Fodbold... skidebold

Svona lítur nú lærið út á Eika eftir Klakamótið. Hann fékk meira að segja brunasár.
Ekki furða að maðurinn sé á hækjum.



En hann er allur að koma til og vonandi getur hann sem fyrst farið að spríkla aftur í boltanum.

mánudagur, september 27, 2004

Alisa

Smá sýnishorn af litlu kisunni okkar

mánudagur, september 20, 2004

Slysó-Jólin-Kisa

Haldiði ekki að Eiki hafi þurft að fara á slysó enn og einu sinni... hann fer að vera fastagestur.
Hann skellti sér til Jótlands um helgina á Klakamótið þar sem íslensk fótboltafélög víðs vegar um Danmörku koma saman. En í áttaliða úrslitum var minn í sókn og varnarmaður Aalborgarliðsins kom hlaupandi á móti honum og smellti tökkunum á innanvert vinstra læri. Og þar með var Eiki úti. Þess má geta að þeir enduðu svo í 2. sæti.
Alla vega þá er hann kominn á hækjur og getur ekki stigið í fótinn og ég þarf að klæða hann í og úr.

Við komum ekki heim um jólin. Eiki er að gera lokaverkefnið í skólanum og þarf að skila 4. janúar og svo verður útskrift seinna í mánuðinum. Ég verð reyndar í fríi frá 22. des og út janúar en ég ætla ekki að skilja kallinn eftir einan um jólin og reyna svo að lesa eitthvað þar sem næsta önn verður ansi strembin.

Annars erum við búin að fá okkur kisu sem heitir Alísa. Hún er reyndar ennþá hjá mömmu sinni og við fáum hana ekki fyrr en 21. okt. Hún er Burmese og blá á litinn (sem sagt dökkgrá) og verður eflaust með gul augu. Fórum að skoða hana í síðustu viku og hún bræddi okkur alveg. Okkur hlakkar ekkert smá til að fá hana heim. Ég gat ekki lengur haldið út gæludýraleysið.

mánudagur, september 13, 2004

Mjá

21. okt verðum við 3 á Solbakkanum

miðvikudagur, september 01, 2004

Að Sakna Íslands

Skrýtið hvernig hlutirnir eru þegar maður þeyttist um á milli tveggja landa. Við Eiki erum vön að eyða öllum okkar aukapening og aukatíma í flugfar "heim" til Íslands. Eftir tvo daga á klakanum er eins og maður hafi aldrei farið. Svo tveim vikum seinna getur maður varla beðið eftir að komast aftur "heim" til Køben. Og sama gerist tveim dögum seinna... það er eins og maður hafi aldrei farið til Íslands.

Hef oft setið með sjálfri mér og hugsað til Íslands og hvað og hverja og hvers ég sakna mest. Margt kemur upp í hugann. Eitt er útsýnið. Elska að sjá glitta í Snæfellsjökulinn og Esjuna þegar ég kem keyrandi frá Leifstöð. Svo er alltaf gaman vera með góðan hitting með vinunum og enda á NonnaBátum klukkan 5 um morgun til að bíða í klukkutíma biðröð. Fleira? Bláa Lónið er einn af mínum uppáhaldsstöðum. Fara aðeins út á landið og sjá Hekluna. Mat í Vesturbergið. Taka einn hring í Hagkaup þar sem matvöruverslanir í Køben eru crap. Fara á BæjarinsBestu. Bíltúr niður á höfn. Og svona mætti lengi telja. En eitt stendur upp úr og hefur alltaf gert í öllum mínum heimferðum til Íslands og það er Fífuhvammur 17. Það er ekkert betra en laugar- eða sunnudagseftirmiðdagur í Fífuhvammi 17. Fjölskyldan að berjast um sófaplássið, vafin inn í flísteppin, flest öll enn í náttbuxunum og Enski boltinn í sjónvarpinu. Mamma að stússast í kringum okkur og sest sjaldan niður, því hún þarf alltaf að vera að gera eitthvað... að hún heldur. Afi læðist upp stigann öðru hvoru og tillir sér í stólinn sinn. Ýmsar umræður koma upp og miklar rökræður fara í gang. Og allan daginn er fólk að koma og fara.