Til umhugsunar

Binna vinkona mín benti mér á þessa grein Illuga Jökulssonar í helgarblaði Blaðsins og hvet ég fólk til að lesa hana :o)

„Þetta eru okkar menn!“

Illugi Jökulsson skrifar um fíkniefnasmygl

Það er óhætt að óska lögreglunni til lukku með vel heppnaða aðgerð í fyrradag þegar fíkniefni að verðmæti hundruð milljóna voru tekin úr skútu á Fáskrúðsfirði. Þótt ég viti ekki meira um það mál en komið hefur fram í fréttum verður ekki betur séð en vel hafi verið að verki staðið. Þarna þurfti íslenska lögreglan að bregða sér í sjaldgæfan bófaleik og allt sýnist hafa gengið upp. Undarlegast er líklega að horfa upp á viðbrögð Þórarins Tyrfingssonar hjá SÁÁ þegar hann var spurður hvort þessi stóri fengur lögreglunnar myndi ekki slá rösklega á framboðið á eiturlyfjum hér á næstunni – og hann taldi svo ekki verða. Nú veit Þórarinn efalaust meira um þennan markað en ég, en það er óneitanlega hálf hrollvekjandi ef ekki munar neitt að ráði um 60 kíló af amfetamíni á íslenska fíkni efna mark aðnum.

Hverjum var efnið ætlað?
Meðan ég var í fyrradag að fylgjast með fréttum af atburðum á Fáskrúðsfirði, þá varð mér einmitt hugs að til þeirra sem þessi stóra sending af dópi var ætluð.
Skyldu nú allir þeir sem stunda það að fá sér línu af spítti þegar þeir fara út að skemmta sér um helgar sitja heima við útvarps tækið og gnísta tönnum af reiði yfir því að bölvuð lögreglan hafi verið að skipta sér af innflutningi á efninu
„þeirra“?
Svo mikið magn af eiturlyfjum er nefnilega ekki að eins ætlað hinum langt leiddu eiturlyfjasjúklingum sem alltaf eru dregnir fram þegar fjallað er um eiturlyfjavandann – krakkarnir með sprautu nálarnar lafandi í handleggnum, föl og tekin andlitin, flóttalegt augna ráðið, skjálfandi fingur.

Ætlað „venjulegu“ fólki
Onei, þetta gífurlega magn er náttúrlega fyrst og fremst ætlað „venjulegu“ fólki. Því fólki sem fer út að skemmta sér um helgar og telur sig þurfa á eitrinu að halda til þess að halda út heila nótt á skemmtistöðunum, til þess að fjörinu linni aldrei, til þess að orkan verði óþrjótandi. Þetta fólk hef ur áreiðanlega líkt og ég fylgst með fréttum af atburðum á Fáskrúðsfirði og frekar samsamað sig með löggunni en ekki bófunum, af því það telur sig vera heiðarlegt og lög hlýðið fólk – svona í stórum drátt um. Og telur sig vera óra langt frá hráslagalegum veruleik sprautufíklanna – þó það fái sér í nös öðru hverju.
Og vinalegi dílerinn sem gaukar að því grammi af spítti fyrir helgina, nánast af greiðasemi, bara svo fólk skemmti sér betur, sá almennilegi díler getur varla átt neitt skylt við það gengi handrukkara og ofbeldismanna sem nú virðist að hafi staðið í smyglinu á Fáskrúðsfirði.

Innkaup
En þetta er nú bara óvart allt sama tóbakið. Vinalegi dílerinn er vissulega á snærum handrukkara og ofbeldismanna. Efnið í snyrtilega litla um slaginu sem dílerinn laumar að manni, það er vissulega það sama efni og örvæntingarfullir sprautufíklarnir dæla í æðar sér og verður þeim oftar en ekki á endanum að bana. Þeir sem telja sig nota fíkniefni bara svona öðru hverju sér til ánægju og gleði, af því þeir ráði svo vel við það, en FÍKNIEFNAVANDINN margum talaði, hann komi þeim ekkert við, þeir verða nú eiginlega að hugsa sinn gang.
Þeir eru nefnilega ekki í liði með löggunni og okkur hinum. Þeir eru í liði með smyglurum, handrukkurum, steratröllum, barsmíða föntum og hnífa strákum – því það eru mennirnir sem sjá þeim fyrir spíttinu og gleðipillunum um helgar. Og þeir bera líka fulla ábyrgð á þeim ógæfusömu einstaklingum sem leiðast æ lengra út á braut eiturlyfjanna uns loks er engin leið til baka – því það eru innkaup þeirra sem halda markaðnum gangandi.

Gleðipilla um helgar ...
Því segi ég við unga fólkið sem fær sér gleðipillu um helgar, háskólanemana sem fá sér bara eina línu að gamni, skrifstofu dísirnar, bankamennina, fjölmiðlastjörnurnar og alla hina – horfið á smyglarana leidda með lambhúshetturnar sínar út úr lögreglu bílun um í sjónvarpsfréttunum, horfið á handrukkarana geifla sig framan í myndavélarnar og hlæja storkandi að fórnar lömbum sem þeir hafa lúskrað á – og segið svo með stolti: „Þetta eru okkar menn!“